Antwerps Bunker Museum
Net zoals in vele Heemkring verenigingen ligt ook hier een groep van vrijwilligers aan de basis van dit museum. Amper 8 mensen hebben wat tot nu toe werd opgebouwd verwezenlijkt met een minimale subsidiëring.
De Atlantikwall was een meer dan 5000 kilometer lange verdedigingslinie, die Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog in de bezette gebieden heeft aangelegd aan de westelijke kustlijnen ter voorkoming van een geallieerde invasie.
In het Park Den Brandt te Antwerpen werd tijdens WO2 het hoofdkwartier van het Duitse 89ste Legerkorps gevestigd, verantwoordelijk voor de verdediging van de Atlantikwall in België en Walcheren. Momenteel doen deze beschermde monumenten dienst als museum waar naast de Atlantikwall ook aandacht geschonken wordt aan de luchtoorlog boven België en vooral de V-Wapens op Antwerpen.
Communicatie tussen 1942 en 1944 betekende toen nog telefoneren door verbindingen te maken met de juiste kabels om over een aangelegd kabelnetwerk het juist bedoelde eindstation te bereiken.
Uiteraard waren het tijdens de oorlog militairen die deze taak overnamen.
Net zoals deze bunkers voor de communicatie en het team dat de leiding opnam werden er slechts vier aangemaakt. Twee hier in Antwerpen en twee in Frankrijk.
Een bunker is een uit het Engels en ook uit het Duits overgenomen benaming voor wat voor de tweede wereldoorlog een kazemat werd genoemd of een beschermend gebouw met schietgaten gericht op de vijand. Hier was het om de soldaten die instonden voor de communicatie te beschermen.
Op basis van een doelplan werd een betonnen constructie aangemaakt die tegen een stootje zou kunnen. Het dak van de bunkers in Den Brandt is bijvoorbeeld twee meter dik met middenin een stalen plaat.
Eens de zware stalen deur wordt afgesloten heb je een luchtdichte combinatie van doelgerichte kamers.
De militairen die binnen actief zijn hebben uiteraard nood aan zuurstof. Er werd dan ook buitenlucht naar binnen gezogen door een aantal filters met bijvoorbeeld actieve koolstof tegen mosterdgas. Aangedreven met een elektromotor en in nood te bedienen met een zwengel. Vanuit de centrale ruimte werd de lucht dan verdeeld over alle ruimten via leidingen. Elke leiding had een gecodeerde kleur ifv wat er doorvloeit.
Stel dat alsnog de hoofdkabel van de stroomtoevoer die diep onder de grond aankwam, kon doorgeknipt worden door de vijand dan was er nog een noodgenerator, aangedreven door een dieselmotor.
Het magazijn van vloeistoffen waren de 20L jerrycan's. Ook deze hadden een kleurencode of een duidelijke vermelding van de inhoud. Metalen gieters, lekdicht en zeer doordacht ontwerpen. Zowel aan de buitenzijde als aan de binnenzijde. Gieten zonder spatten bijvoorbeeld. De naam ontstond in de tweede wereldoorlog op basis van de scheldnaam Jerries die de Duitsers gebruikten voor de Engelse soldaten.
Het museum beschikt over een indrukwekkend wapenarsenaal en je wordt overvallen door het duidelijke inlevingsgevoel van rondlopende militairen met of zonder dienst.
Het was ook snel duidelijk welke de kamers van de hoogste officier was.
In hun vrije tijd waren hier in Den Brandt toch wel een aantal kundige tekenaars aanwezig.
Park Den Brandt zijn we nu voor het eerst binnengegaan via de Acacialaan. Voorheen beschouwden we dat als een deel van het Nachtegalenpark en meestal wandelden we niet verder dan tot aan de speeltuin van de Melkerij. Het werd een prachtige en romantische herfstwandeling.
Midden het park kwamen we nog een bunker tegen.
Na onze passage langs het Italiaans restaurant Daniel Il Divino wandelden we vol voldoening terug naar de auto en reden naar Schelle.
Antwerps Bunker Museum
http://www.bunkervliegtuigarcheo.com/
Kazemat
Het woord kazemat komt van het Italiaanse casamatta en/of Spaanse casamata, beide afgeleid van het Byzantijnse begrip chasmata, een aanduiding voor een vesting met schietgaten. Het verwees naar de schietsleuven in stellingwerken. In het moderne Grieks is het woord chasma in gebruik voor 'spleet' of 'kloof'. Het Engels kent het woord chasm voor "kloof".
De Jerrycan
De jerrycan is in 1936 ontwikkeld door de firma Eisenwerke Müller & Co. in Schwelm. Door Ambi-Budd werd in 1937 een verbeterde versie ontwikkeld. De Duitse benaming was Wehrmachtskanister. In voorbereiding op de oorlog hadden de Duitsers in 1939 er duizenden van op voorraad.
In het begin van de Tweede Wereldoorlog was het Britse leger uitgerust met blikken van slechte kwaliteit. Deze voorraadtanks hebben het Britse leger in de oorlog vooral in de onherbergzame gebieden in Noord-Afrika veel onheil opgeleverd. De tanks waren snel lek, waardoor veel brandstof verloren ging, en ze veroorzaakten ook vaak brand.
De Britten ontdekten de Duitse jerrycans bij de invasie van Noorwegen in 1940. Deze waren steviger en groter dan de Britse. De Britten zijn tanks gaan gebruiken die op de Duitsers waren buitgemaakt. Later zijn de geallieerden vergelijkbare tanks gaan produceren.
De oorspronkelijke jerrycans hadden drie handvatten, zodat één persoon twee lege jerrycans kon dragen door gebruik te maken van de middelste, en twee personen samen één volle jerrycan konden dragen door gebruik te maken van de twee buitenste handvatten. In de zijkanten van de jerrycans was een diagonaal kruis geperst voor betere stijfheid van de zijwanden.
De binnenkant van de tank was voorzien van een laagje kunststof, eerder al toegepast in biertanks, waardoor de tank niet werd aangetast door de vloeistof. Om snel gebruik mogelijk te maken, waren de jerrycans niet voorzien van een schroefdop, maar van een korte schenktuit met een beugelsluiting en een pakking. De schenktuit zat niet in het midden, en boven in de tuit zat een kleine luchtleiding naar de luchtkamer aan de andere kant van de jerrycan, zodat deze tijdens het leeggieten niet vacuüm zou zuigen en het schenken zou onderbreken, het zogenaamde "klokken".
De naam Hof Ten Brande duikt voor het eerst op in 1396 en een
verkoopakte uit 1558 omschrijft het goed als een hoeve met huijsinge,
speelhuijs, lande en bosschen. De naam "Den Brandt" refereert aan het
afbranden van hei of bos om landbouwgrond te creëren.
Net zoals deze bunkers voor de communicatie en het team dat de leiding opnam werden er slechts vier aangemaakt. Twee hier in Antwerpen en twee in Frankrijk.
Een bunker is een uit het Engels en ook uit het Duits overgenomen benaming voor wat voor de tweede wereldoorlog een kazemat werd genoemd of een beschermend gebouw met schietgaten gericht op de vijand. Hier was het om de soldaten die instonden voor de communicatie te beschermen.
Op basis van een doelplan werd een betonnen constructie aangemaakt die tegen een stootje zou kunnen. Het dak van de bunkers in Den Brandt is bijvoorbeeld twee meter dik met middenin een stalen plaat.
Eens de zware stalen deur wordt afgesloten heb je een luchtdichte combinatie van doelgerichte kamers.
De militairen die binnen actief zijn hebben uiteraard nood aan zuurstof. Er werd dan ook buitenlucht naar binnen gezogen door een aantal filters met bijvoorbeeld actieve koolstof tegen mosterdgas. Aangedreven met een elektromotor en in nood te bedienen met een zwengel. Vanuit de centrale ruimte werd de lucht dan verdeeld over alle ruimten via leidingen. Elke leiding had een gecodeerde kleur ifv wat er doorvloeit.
Werd de luchtdruk binnen de bunker te hoog, dan opende zich een fijn ingesteld ventiel.
Naast ademen moest je natuurlijk kunnen zien wat je deed. Nood dus aan licht en ook aan elektrische voeding voor heel wat apparatuur. Naast de hoofdschakelaar vond je bijna honderd zekeringen in de elektro kamer.
Stel dat alsnog de hoofdkabel van de stroomtoevoer die diep onder de grond aankwam, kon doorgeknipt worden door de vijand dan was er nog een noodgenerator, aangedreven door een dieselmotor.
Het magazijn van vloeistoffen waren de 20L jerrycan's. Ook deze hadden een kleurencode of een duidelijke vermelding van de inhoud. Metalen gieters, lekdicht en zeer doordacht ontwerpen. Zowel aan de buitenzijde als aan de binnenzijde. Gieten zonder spatten bijvoorbeeld. De naam ontstond in de tweede wereldoorlog op basis van de scheldnaam Jerries die de Duitsers gebruikten voor de Engelse soldaten.
Het museum beschikt over een indrukwekkend wapenarsenaal en je wordt overvallen door het duidelijke inlevingsgevoel van rondlopende militairen met of zonder dienst.
Het was ook snel duidelijk welke de kamers van de hoogste officier was.
Algemeen interne communicatie en informatie van wat in de buitenwereld gebeurde vond je meestal terug op de muren. Ook het bord voor de dagplanning werd doordacht opgemaakt.
Wij bedankten onze gids, vrijwillig medewerker van het Antwerps Bunker Museum, voor zijn leerzame informatie en zijn gedrevenheid om dit belangrijk stuk van de geschiedenis uit WO II levendig over te brengen. Volhouden aub!
Park Den Brandt zijn we nu voor het eerst binnengegaan via de Acacialaan. Voorheen beschouwden we dat als een deel van het Nachtegalenpark en meestal wandelden we niet verder dan tot aan de speeltuin van de Melkerij. Het werd een prachtige en romantische herfstwandeling.
De tuin vóór het kasteel is aangelegd in Franse stijl, met de
kenmerkende grindpaden en buxushagen. Achter het kasteel ligt een park
in Engelse stijl. Voor de opening in 1911 liet de stad in het domein een
reproductie van de David van Michelangelo neerzetten. Het beeld werd
aangekocht op de wereldtentoonstelling van 1910 in Brussel.
Wat verder kwamen we aan een soort van Engels tuinhuis of mogelijk de woning van de voormalige boswachter. Mooi!
Verder indrukwekkend prachtige natuur met centraal de indrukwekkende treurbeuk die reeds een leeftijd bereikte van 180 jaar. Zeer bijzonder.
Verder wandelen verveelde geen ogenblik.
Midden het park kwamen we nog een bunker tegen.
Na onze passage langs het Italiaans restaurant Daniel Il Divino wandelden we vol voldoening terug naar de auto en reden naar Schelle.
Mooie dag. Mooie beleving. Check!
Antwerps Bunker Museum
http://www.bunkervliegtuigarcheo.com/
Kazemat
Het woord kazemat komt van het Italiaanse casamatta en/of Spaanse casamata, beide afgeleid van het Byzantijnse begrip chasmata, een aanduiding voor een vesting met schietgaten. Het verwees naar de schietsleuven in stellingwerken. In het moderne Grieks is het woord chasma in gebruik voor 'spleet' of 'kloof'. Het Engels kent het woord chasm voor "kloof".
De Jerrycan
De jerrycan is in 1936 ontwikkeld door de firma Eisenwerke Müller & Co. in Schwelm. Door Ambi-Budd werd in 1937 een verbeterde versie ontwikkeld. De Duitse benaming was Wehrmachtskanister. In voorbereiding op de oorlog hadden de Duitsers in 1939 er duizenden van op voorraad.
In het begin van de Tweede Wereldoorlog was het Britse leger uitgerust met blikken van slechte kwaliteit. Deze voorraadtanks hebben het Britse leger in de oorlog vooral in de onherbergzame gebieden in Noord-Afrika veel onheil opgeleverd. De tanks waren snel lek, waardoor veel brandstof verloren ging, en ze veroorzaakten ook vaak brand.
De Britten ontdekten de Duitse jerrycans bij de invasie van Noorwegen in 1940. Deze waren steviger en groter dan de Britse. De Britten zijn tanks gaan gebruiken die op de Duitsers waren buitgemaakt. Later zijn de geallieerden vergelijkbare tanks gaan produceren.
De oorspronkelijke jerrycans hadden drie handvatten, zodat één persoon twee lege jerrycans kon dragen door gebruik te maken van de middelste, en twee personen samen één volle jerrycan konden dragen door gebruik te maken van de twee buitenste handvatten. In de zijkanten van de jerrycans was een diagonaal kruis geperst voor betere stijfheid van de zijwanden.
De binnenkant van de tank was voorzien van een laagje kunststof, eerder al toegepast in biertanks, waardoor de tank niet werd aangetast door de vloeistof. Om snel gebruik mogelijk te maken, waren de jerrycans niet voorzien van een schroefdop, maar van een korte schenktuit met een beugelsluiting en een pakking. De schenktuit zat niet in het midden, en boven in de tuit zat een kleine luchtleiding naar de luchtkamer aan de andere kant van de jerrycan, zodat deze tijdens het leeggieten niet vacuüm zou zuigen en het schenken zou onderbreken, het zogenaamde "klokken".
Den Brandt
Park
Den Brandt omvat twee totaal verschillende tuinstijlen. Het tuindeel
vóór het kasteel bestaat uit een regelmatige Franse tuin. Het deel
achter het kasteel is in Engelse landschapstijl. Slingerende wandelpaden
brengen je langs zowel zonnige als schaduwrijke plekken.Het park is nu vooral bekend om zijn mooi kasteel dat in 1789 door de
familie della Faille de Waerloos werd gebouwd, en in 1910 door de
familie Kreglinger aangekocht. Sinds 1962 is het kasteel eigendom van
Stad Antwerpen.
Voor de
opening van het park in 1911 liet de stad in het domein een reproductie
van het standbeeld 'David' van Michelangelo plaatsen (aangekocht op de
wereldtentoonstelling te Brussel in 1910). Voor het kasteel blijft het
beeld ‘De dansende nimfen’ van Walter Schott (1861-1938), dat ook op de
wereldtentoonstelling werd aangekocht, een favoriete plek als decor voor
huwelijksreportages. Er is ook een kleine Engelse cottage in het
park. Dit ‘peperkoekenhuisje’ werd louter als romantisch element in de
tuin geplaatst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten