Grindelwald 2017
Dag 1: Straatsburg - Grindelwald
Zaterdag 26 augustus zijn we vrij vroeg, maar wel zeer ontspannen, vertrokken vanuit Straatsburg naar Grindelwald. Nog zo'n 300 Km met de thermos warme koffie tussen de benen.
De rit door Frankrijk over Mulhouse tot aan de grens in Bazel verliep vlekkeloos. Het was goed om bij voorbaat de CH auto sticker aan te kopen en op de voorruit te plakken. Moesten we niet veel aanschuiven en werden we totaal niet gekeurd. Onze volledige voorraad aan voeding probleemloos binnengebracht.
Erger was het aan het knooppunt van Olten. Dat was wel een uurtje sterk vertraagd verkeer.
We konden stilaan al wel de eerste bergen zien. Kicken! En die werden alsmaar hoger en hoger tot we ...
... de eerste sneeuwtoppen zagen.
Nadat we langs de Thunersee reden arriveerden we snel in Interlaken en hoefden we enkel nog de pijlen naar Grindelwald te volgen.
Het was even zoeken naar de juiste chalet. Die lag nogal op een steile helling, met een zeer smalle autoweg. Maar het lukte en we waren blij verrast.
We herkenden buiten onmiddellijk heel wat tuingerei van bij ons thuis.
Toen we naar boven keken zagen we rillend naar het panorama dat de volgende dagen ons uitzicht zou worden.
We wisten en voelden onmiddellijk dat we hier een mooie tijd zouden doorbrengen.
Nadat we geïnstalleerd waren was het nog vroeg genoeg om naar het centrum te klimmen. We wandelden door de Dorpstraat en zagen dat er heel wat veranderd was nadat we hier 30 jaar geleden ook al waren. Heel veel investeringen voor het toerisme.
Toen dachten we: " Zou het?" Zonder een woord te zeggen tegen elkaar stapten we het centrum voorbij en liepen we bijna blindelings naar de chalet van Frau Baumann.
De bloembakken met mooie rode Geraniums hingen er niet meer. Ja, dertig jaar later. Er woonden nu vast andere mensen en mogelijk werd het niet meer verhuurd. Toch even gaan kijken langs de zijkant. Onmiddellijk sterk herkenbaar.
Misschien toch maar eens aanbellen! Wauw! Baumann staat nog op de brievenbus.
Er kwam niemand opendoen. Alles leek ook grondig afgesloten. Even bellen bij de buurvrouw en die vertelde ons dat het de dochter was met haar man die hier nu hun buitenverblijf nog hadden. Het gezin woonde en werkte in Genève.
Dan maar even zelf Frau Baumann gedenken en nog even rondneuzen.
Vooraan was er ook nog steeds een mini Aerdborg. We riepen gelijktijdig:
" Frisher Salat!! " . Dezelfde bloemen als op onze percelen op Aerdborg verfraaien ook de tuin van Frau Baumann.
Dag 2 : Pfingstegg
Maximum 400m van onze chalet is er de kabelbaan naar de Pfingstegg. Als we daarmee naar boven gaan hebben we een keuze tussen een aantal wandelingen.
We verkozen om wandeling 2, verder bergop (1386 - 1772) af te wandelen en terug te komen tot aan de splitsing met wandeling 5 en die verder te nemen om terug naar Grindelwald te stappen.
Boven aan het eindstation viel het ook weer op hoeveel inspanningen men deed om toeristen te verleiden. Zelfs een kinderwinkeltje zoals voor Jasmine. Spijtig, maar er stond geen "biep-biep" -kassa.
Om Berghaus Baregg via wandeling 2 te bereiken bleek je heel wat moed nodig te hebben. Nog eens bijna 400m hoger. Het werd een fantastische, maar moeilijke trip.
Onmiddellijk werden we al geconfronteerd met mijn niet zo beste berg vrienden.
Aan de aangelegde wandelweg stootten we op vele mooie verrassingen.
Op een bepaald moment konden we van op grote hoogte onze chalet focussen. De foto is door het bijzoemen niet 100% helder, maar je kan zelfs onze auto zien staan.
 |
De kloof langs het wandelpad werd alsmaar dieper en eens boven de bomengrens werd alles aan onze kant en aan de overzijde één rotsen massa.
De terugtocht naar Grindelwald was heel wat langer dan verwacht en vrij steil bergaf. Onderweg kwamen we duidelijke sporen tegen van de voormalige gletsjer.
Op één van de met groffe kiezel belegde wegeltjes, schoof ons moeke plots onderuit. Met een gezicht vol gekrenkte mimiek hoorde ik haar zeggen: "Nu val ik toch weer zeker. Met mijn mond in het mos!" Het viel mee, maar waarom zij veel schuiven en ik niet?
Helemaal aan de top van de andere zijde van de vallei zagen we plots een moedige bergwandelaar, die zich in het halve donker al te slapen had gelegd en in zijn rugzak op zijn rug lag te slapen.
We waren duidelijk niet de enigen die dit lange traject hadden afgelegd. Plots kwamen we een kunstwerk tegen van door passanten op elkaar gelegde platte steentjes. Het leek wel een gans dorp van kleine bosbewoners.
En dan. plots hadden we het niet meer. Bewoonde wereld! En wel één met drankaanbod.
Sprankelend bruiswater, de benen even laten rusten en genieten van de beelden uit het dal.
Nog een laatste inspanning en we bereikten een brug over de rivier en enkele minuutjes later bereikten we onze chalet.
Dag 3 : De First
Na de weer kalender gecheckt te hebben en we maar tot en met woensdag helder en warm weer mogen verwachten, hebben we de volgorde van onze agenda wat gewijzigd.
Blij dat we deze ochtend bij het openen van de gordijnen de zon zagen schijnen tot bovenaan de gletsjers boven ons. Dat zou betekenen dat we de hoogte van de First een goed zicht op het gebergte rondom zouden hebben.
Het zou dan ook vast een leuke terugtocht à pied naar het dal worden.
De First ligt op 2168 en was bereikbaar met de kabelbaan die net boven onze chalet vertrok.
De vlucht naar boven duurde zo'n 40 minuten en onderweg zagen we de hoogtegrenzen wijzigen van gras, tot boom, naar rots.
De tweewielers die in de tussenstations geparkeerd stonden, maakten snel duidelijk wat nog allemaal mogelijk was.
De bergtoppen lagen wondermooi te zonnen en het zicht maakte ons bijzonder gelukkig.
Oeps! Met de wagen kon je ook al naar beneden.
Eens helemaal op de top gaf een blik op het dal duidelijk de diepte en de steilheid weer van de First.Dat zou een wandeling worden.
Toch verkozen we om eerst nog verder te trekken naar de Bachalpsee. Een hoogtemeer met 2 waterbekken. Dat lag toch nog een uurtje verder.
Onmiddellijk konden we ook al de aard van de terugweg vastleggen.
Toen volgde een GROOT misverstand. We hadden thuis al wel iets gemerkt van een cliffhanger in de omgeving, maar waar precies wisten we niet. Op een paneel werd de richting naar de Bachalpsee aangeduid, maar zoals ik begreep kon je best EERST naar de cliffhanger wandelen. Dat stond toch op hetzelfde paneel. Had ik even niet dor dat het de cliffhanger van de First was.
Du eerst aan de cliff gaan hangen. Een beetje eng. Neen, echt eng. Maar toch weer leuk als je je hoogtevrees overwonnen had en het traject aflegde. Gisteren op de Pfingstegg waren we gesopt, maar nu gingen we door.
Gesterkt weer verder.
De Bachalpsee lag helemaal in de verte, verder bergopwaarts. Eerst (first) even twijfelen of het de moeite waard zou worden, maar dan toch doorgezet. Mede door het prachtige bergenbeeld rondom.
Halverwege waren we te blij dat we d Bachalpsee al bereikt hadden, maar 't was maar een koeienplas. Dus verder en ...
... toen ineens in zicht. Prachtig alweer! Verrassend.
Vanaf dan was er maar één weg. Terug naar beneden, langs allerlei flanken.
Tot we opnieuw leven tegenkwamen. Roepende boeren en boerinnen bleken actief hun vee op te roepen om zich naar de veel lager gelegen stallingen te begeven.
Toch niet weer een boze Rosita op onze weg in de Alpen zeker.
De les met de stok van 30 jaar geleden in gedachten gaf weer moed en ja hoor de koeien luisterden. Er werd een boer extra actief.
De plaatselijke bevolking was dankbaar en jodelden een goodbye terwijl we verder naar beneden trokken.
Terwijl de echte berg wegeltjes stilaan beter en beter begaanbaar werden bleven we onder de indruk van de ver- en dichtbij zichten.
Onderaan de First, terug in Grindelwald botsen we op vee dieren uit de Himalaya. Toch niet overgewaaid in een container zoals de Aziatische Buxusmot zeker. Straks lama kaas.
Niet veel later, maar toch al lichtjes in het duister, draaien we vermoeid maar voldaan de sleutel om in de voordeur van onze chalet. Zelf lekker koken en samen eten. Wat later vallen de ogen al toe.
Dag 4 : Het Jungfrau Joch
Het Jungfrau Joch rechtstreeks bereiken vanuit Grindelwald is niet mogelijk. Het vraagt een combinatie gebruik maken van de trein naar de kleine Scheidegg om daar over te stappen op de trein naar het Joch.
Vandaag kwam dan ook onze 6-dagen toeristen reispas reeds goed van pas.
Grindelwald
Via Gründ
Gründ
Noordwand Eiger
De Eigergletsjer
De lange treinrit naar de top van de Jungfrau vraagt een opleg. Het zicht onderweg en op de top zijn een unieke levenservaring.
Het zal niet bij elk weertype dezelfde indruk opwekken, maar wij hadden veel geluk. We zagen ook alvast waar we niet zouden durven wandelen.
De top was meer attractief gemaakt voor de zomerse toeristen. Zowel buiten als nu onder de top.
Buiten was het natuurlijk net winter, maar dan wel onder een felle zomerzon.
Ondergronds was er de tunnel met verwijzingen naar de historiek en een effectieve gletsjertunnel door het ijs.
En dan terug in de open lucht op zulke hoogte wat in de sneeuw wandelen en spelen mocht niet ontbreken.
Spelen? Wandelen?
Anderen ja!
Na enkele zonnige uren op de top werd het tijd om terug te keren.
We verlieten de trein op de Kleine Scheidegg die we te voet afdaalden tot aan het station Alplichen.
Van hieruit verder met de trein naar Grindelwald.
Wat een gevulde en avontuurlijke dag.
Dag 5: De Shilthorn
We hadden ondertussen door dat de versleten zolen van ons moeke haar schoenen na meer dan 2500Km stappen glad versleten waren en de oorzaak van schuiven en vallen op de wegeltjes naar beneden.
Zagen we toch bij toeval niet het best passende paar in de leukste, trendy kleuren, staan in een etalage zeker. Hoho! Merk Mammut, zelfde zolen van
Vibram als de zeer goede voorheen en GoreTex waterdicht. Aankoop in een wip geklonken.
Ook de Shilthorn rechtstreeks bereiken vanuit Grindelwald is niet mogelijk. Het vraagt een combinatie gebruik maken van treinen, treintjes en kabelbanen met tussendoor de nodige stapmeters.
Met de trein Richting Kleine Scheidegg reden we tot in Grindelwald Grund. Vandaar met de individuele kabelbaan naar Mänlichen. Verder met de groeps kabelbaan naar Wengen. Daar met de trein tot in Lauterbrünnen om over te stappen op de trein naar Mürren.
Richting Mänlichen bleef alles nog zeer groen. Wel magnifiek.
Ook de afvaart naar Wengen gaf groen. We waren met zijn tweetjes in de cabine van de groepskabelbaan.
Wengen is een lieflijke, autovrij dorpje. Reeds jaren ontdekt door de CM, die mensen ondersteunt om hier een gezonde vakantie door te brengen.
Verder naar boven, maar dat koste ons geen moeite. Louter genieten van de prachtige omgeving.
Tussenstop Lauterbrünnen.
Indrukwekkende waterval zo maar uit de wand.
Mürren was een tussen wandeling meer dan waard. Het is het hoogste doorlopend bewoonde dorp van het kanton Bern en ligt op 1650 m hoog
Sommige foto's van voormalige bewoners lijken nog te verwijzen naar de afstamming van het Walser volk.
Dan opnieuw met de kabelbaan en overstap in Börg naar de top van de Shilthorn. In Börg hing een mooie foto uit " De tijd van toen ..."
Op de top van de Shilthorn is het opnieuw genieten van het berglandschap. Nu in de zomer geen sneeuw en vooral rotsen en weilanden.
Bovenop ook het beroemde 360° draaiende restaurant. Het verhaal van Dhr Goffaerts, voormalig commercieel directeur bij Reco, die hier ooit Brusselse spruitjes bestelde en achteraf erg schrok van de prijs, zorgde voor een glimlach.
Wat we niet wisten is dat een deel van de James Bond film " In her majesty's secret service" hier opgenomen was. Een vrij actieve scene die hier om de haverklap heruitgezonden wordt.
Spruitjes hebben we niet gegeten, maar een lekker tasje koffie kon ons verleiden.
Op de terugtocht naar beneden hadden we een groepsgondel voor ons alleen en ontmoetten we een folklore groep
Einde van een mooie dag!
Dag 6 : De Brienzersee
Interlaken ligt in het midden van twee grote bergmeren. Eén daarvan is de Brienzersee. Met de zes dagen transport toeristen pas kon je de meren ook opvaren. Niet nalaten dus.
Het was die dag sterk en laag bewolkt. Ideaal dus om niet in de bergen te trekken.
Vanuit Grindelwald met de trein naar Interlaken Ost en daar vlakbij de boot op.
Op weg naar het station vertrok net een groep old timers voor een treffen. Heel spectaculair om zien.
We vaarden af in een soort van gegraafde geul. Niet echt een kanaal. De lichte mist was met het blote oog niet op te merken, maar de camera zag scherper.
Onze boot werd "Jungfrau" gedoopt. Een boot zoals we kennen vanuit de Duitse rondvaarten, maar dan kleiner. Eerder al enkele jaren ouder. In principe zijn deze boten in gebruik als overzetdiensten voor de plaatselijke bevolking. Men ontdekte echter dat heel wat toeristen interesse hebben voor een rondvaart en de meeste lokale mensen rijden nu met de auto.
Aan de steigers van Iseltwald viel ons op dat alle woningen aan de oever ook een boothuis hadden. Onmiddellijk werd gedacht aan "The Godfather". Alleszins lijkt het leuk om even over te varen om een supermarkt te bezoeken.
Tot er plots een jetboat passeerde.
Leek ook wel leuk!
Heel mooi was ook de omgeving van de steiger van Giessbach, met de mooie waterval vlakbij.
De omgeving werd meer rotsachtig en na aanleggen te Brienz ontdekten we een dorp dat bekend staat voor de houtbewerking. Van kunst tot specifieke schrijnwerkerij. Indrukwekkend en vooral even terug in de tijd.
Goed dat we regenweer hadden voorzien!
Voor de vaart terug stapten we op een stoomboot. Das Dampfshif. Jawel en in een perfect onderhouden toestand. De door stoom aangedreven motor regelde de bewegingen van een centraal, bestuurbare krukas, waardoor aan elke kant van de boot een rad begon te draaien als aandrijving voor de voortbeweging op het water.
Voor we het wisten, onder de indruk en in bewondering wat we hadden gezien, vaarden we terug de geul van Interlaken binnen.
Het einde van wederom een zeer gevulde dag met heel wat mooie, leerzame en avontuurlijke momenten.
Dag 7 : Shynigge Platte en Interlaken.
We wilden zeker geen rit naar de Shynigge Platte missen. Ook niet als het zo fel regende. Het was eerder wisselvallig. Het is immers een route die nog vrij origineel door de flanken loopt, waarbij nog steeds gebruikt gemaakt wordt van hetzelfde type locomotief en wagon.
De trein nemen naar Interlaken werd al quasi dagelijkse kost.
In Wilderswil stapten we over in de specifieke trein die ons naar de top zou voeren.
We bleven op niveau van de groene bossen, maar voelden aan onze tuitende oren, dat we vrij sterk de hoogte in gingen. Goed gezien was de uitgeholde lijn van de hoogste zitbank die hielp dat mensen niet van de bank zouden glijden.
Straf dat uit zulke "Mini-loco" zo'n grote kracht kan opgewekt worden om zichzelf, alle wagons en het gewicht van de passagiers, zo steil en lang tot aan de top te brengen.
Op de top werden we vooral geconfronteerd met hoe het er in het verleden aan toeging.
Te slecht weer werd aangehaald. De wandelwegen konden dus maar enkele meters bewandeld worden en hoofdadvies was om opnieuw met de trein af te dalen.
Tijd zat nog en ondanks de regen beslisten we om Interlaken even te bekijken.
We waren nog niet zo lang op stap toen we verrast werden door vliegtuigen die in formatie boven onze hoofden vlogen.
Interlaken kent vooral één hoofdstraat van Oost naar West, met langszij een oude en ook een nieuwe kerk.
Aha, daar station Interlaken West. Dat is waar we morgen moeten zijn voor de opstap van de rondvaart op de Thuner See.
Toch wel een grote verrassing, maar niet speciaal voor ons, was dat midden Interlaken er een groot feest doorging. Het leek wel een soort jaarmarkt vermengd met allerlei sporten van de lokale bevolking. Eigenlijk te vergelijken met de Highland Games in Schotland.
Hey, daar onzen Benny. Ha neen, toch niet, maar lijkt er wel sterk op.
Toch wat koud op het einde van deze leuke dag en daarom wat meer ingeduffeld in de trein op de terugweg naar Grindelwald.
Onze dagelijkse zelfgemaakte en zeer gevarieerde warme avondmaaltijd smaakte ons nog beter dan de andere dagen.
Dag 8 : De Thunersee
Op de kaart zie je duidelijk dat om de Thunersee te bevaren je vertrekt vanuit Interlaken West. Dus ook vandaag een ritje met de trein naar Interlaken Oost en te voet naar West.
Vlogen daar toch weer geen formatie vliegtuigen rond zeker en het karakter van het volksfeest met betrekking tot games uitte zich in het werpen van eenzelfde rotsblok door vele deelnemers.
We kwamen net te laat aan om in te schepen en wandelden dan maar een uurtje door de westkant van Interlaken. In het shopping centrum van Migros kwamen we zelfs op televisie. Dat dachten we toch even.
Al was het in de tegenovergestelde richting; inschepen, installeren en vertrekken ging al veel vlotter dan op de Brienzersee. Ook even door een lange geul en dan het meer op.
Onmiddellijk viel op hoe zwaar bewolkt het was. Groot verschil met de Brienzeersee was dat de oever van de Thunersee veel meer bebouwd was. Dat gaf een extra mooie dimensie.
Ook ietwat meer rotsen bakenden de evers af. Gracieus en indrukwekkend.
Merliggen heeft een mooie aanlegsteigeren wat verder gaven de beelden vanuit de boot een prachtig zicht. Eéntje zelfs vanuit het ronde raam van de toiletruimte.
Worden we toch weer niet verrast zeker door een aantal burgers die deelnemen aan een trouwplechtigheid. Romantisch en prachtig om even al wuivend te mogen deelnemen aan hun leven. Al was het dan niet zo scherp in beeld.
Het was in Oberhofen en we konden we niet anders dan aan wal gaan. Het was de laatste kans om nog in te schepen richting Interlaken. Thun konden we niet meer bereiken.
Heel even wachten in de zon en daar kwam onze retour boot al aangevaren.
Het samenspel van water, wolken en bergen imponeerde ons tot in Interlaken.
Centraal varen door de geul en aanleggen gebeurden zeer precies en vakkundig.
Terug aan wal merkten we dat het volksfeest nog volop aan de gang was. Neen, nu in de namiddag waren zang en muziek live aanwezig. De liederen betekenen uiteraard veel voor de plaatselijke bevolking. Als je de taal niet begrijpt en het intense van het harde leven in de bergen niet direct aanvoelt door eer niet aan deel te nemen, lijkt de zang misschien wat saai na twee nummers, maar het is duidelijk dat diep in de beleving een krachtige ziel heerst.
Eens op de top hadden we een schitterend zicht over de aanvang van de beide meren en Interlaken in het midden.
En op de bergen rondom.
Daarna door de regen en in het donker naar de chalet met onderweg nog verrassend opgewarmd door de lokale harmonie.
Dag 9 : De Schlucht
We herinnerden ons nog duidelijk dat we 30 jaar geleden met zijn allen door de Schlucht wandelden. We kwamen zo tot aan de voet van de gletsjer en bezochten toen de ijsgrot die zich om de twee weken verplaatste.
Opdracht van de dag werd daarom opnieuw met de kabelbaan de Pfingstegg op en via de korte weg naar beneden wandelen zoals op onze eerste dag in Grindelwald. Toen passeerden we langs de splitsing van de weg met één richting die werd aangewezen als het pad naar de Schlught.
Het was opnieuw mooi weer en tijdens de wandeling tussen de chalet en het beneden station van de kabelbaan zagen we dat de toppen van de bergen na de enkele dagen koeler en nat weer, opnieuw volop besneeuwd waren. Onzettend mooi.
Vanuit de kabelbaan ook zonnige, prachtige beelden rondom.
Eens boven stapten we door naar de eerste splitsing richting dal. Wat sterk opviel is dat na de regendagen er heel wat water van de bergen druppelden en stroomden. Op bepaalde passages resulteerde dan in een lichte douche voor de wandelaar. Leuk!
Het volledige pad was ook wat natter als voorheen en soms zelfs glibberig.
In het bos wat lager was het heel wat droger.
Op hoogte van de schlucht werd alles weer wat rotsachtiger.
Opeens werd de spleet beter zichtbaar. Ontzettend gevoel van hoogtevrees maakte zich van ons meester. Je zag ook vele haken in de wal waaraan koorden worden gebonden voor afdalingen. Zij liever dan wij. Het zicht was wel zeer indrukwekkend. We bleven meer dan een uur ter plekke om alles te bewonderen.
Dan weer verder langs het pad naar beneden, dat zich toch opvallend enkele keren dicht tegen de rand profileerde.
We waren blij dat op het einde een brug ons veilig over de schlucht bracht
Hey is dat daar een grot? Even kijken. Mag je daar wel binnen? Niets van aantrekken! Stap voor stap binnengaan. Oppassen hé, seffens is daar misschien ineens een diepe put. Het was geen diepe tunnel en op het einde een grote plas water.
We konden weer verder en langzaam aan de rand van het dal zien we een riviertje waarin het water schuimend verder loopt terwijl dat enkele dagen geleden gewoonweg droog stond.
Even tijd ook om te mijmeren en te genieten van het gebergte. Mooie verzen om alles te beschrijven komen in ons op.
Terug in Grindelwald een terrasje doen en zonnen in onze tuin.
Onze voorlaatste nacht brak wat later aan.
Dag 10 : Grindelwald
Als laatste flaneren we nog wat door Grindelwald. In eerste wandelen we naar het kerkhof. Misschien vinden we daar het graf van Frau Baumann.
Op het pad richting kerk viel het op dat de wolken weer laag hingen. Wat verder liepen enkele lama's in de wei. Wat in de Andes kan, moet ook in de Alpen kunnen?
Onmiddellijk viel het perfecte onderhoud op van het kerkhof en wat een bloemenzee.
Opvallend was het wel dat Baumann een veel voorkomende naam is en was. Wel 10 zerken droegen een naam, waarvan de vrouwelijke overledene in aanmerking kwam, zoals dez bijvoorbeeld.
We wandelden uren door ongerepte natuur tijdens onze vakantie, terwijl wij dachten dat er geen wil in de bossen zat. Blijken de mensen hier toch beren uit te stallen in hun tuin.
Bussen rijden hier ook van dorp tot dorp. Zelfs hoog in de bergen. Als je wil kan je ook een fiets huren. Wij zagen mountain bikes met batterij.
Verderop naar het centrum kozen we nog wat kaartjes en cadeautjes voor de lievelingen thuis. Voor iedereen wat en voor Jef in het bijzonder een echt Zwitsers mes voor zijn verjaardag.
Hey waren dat daar niet de voormalige telefooncellen waaruit we 30 jaar geleden bomma en bompa opbelden om te vertellen dat we goed waren aangekomen. Inderdaad, maar wel leeggehaald nu.
Nog eens ons station van waaruit we meermaals vertrokken en terug aankwamen.
Afronden deden we bij de bakker, waar we voor ons beiden een plaatselijk bekende Boule de Berlin en een spie Pruimentaart kochten, om wat later nog gezellig in de tuin op te eten.
Tijd ook om nog enkel buiten foto's te maken van onze chalet, waarbinnen het weer echt een leuke tijd was om te verblijven.
Zobveel mogelijk inpakken en naar de wagen brengen, zodat we mrogenvroeg vrij snel kunnen vertrekken.
Dag 12 : Terugreis
's Morgen vroeg op, een snel ontbijt en de chalet op orde brengen.
Doel was om in twee stukken naar huis te rijden. We vertrokken iets na acht en als we in Luxemburg zouden zijn zouden we de auto wat installeren om er in te slapen. Misschien als we wakker werden midden in de nacht.
Eerst steil naar boven en dan op weg. Eens de Zwitsers/Franse grens over waren de autowegen met payage vrijwel leeg.
Het liep anders. Elke 2 uur even stoppen en we bleven beiden voldoende fit om ineens door te rijden. Ook het verkeer op de baan viel gans de rit goed mee en het bleef droog op de baan.
Tanken hoefde pas in Luxemburg ...
... en vandaag ineens tot thuis.
Dag Grindelwald! Tot later!
Mooie reportage. Herkenbaar ... tocht in de bergen... Zijn we nu al aan het meertje? morgen hoogtemeter mee.
BeantwoordenVerwijderenMooie blog. Anoniem is frie maar via een mailadres van staf ingelogd. Weeral iets bijgeleerd ... eerst uitloggen...